Nauki

Piotruś jest dla mnie najlepszym i jednocześnie najbardziej wymagającym nauczycielem jakiego miałem w życiu.

Nauki Piotrusia (i zapewne każdego innego dzieciaczka)

Po pierwsze, najważniejsze, jeśli musisz coś zrobić przy dziecku (cokolwiek), zawsze miej przygotowane w zasięgu ręki wszystkie rzeczy jakich możesz potrzebować do wykonania czynności. Zanim rzucisz się do zmiany pieluchy, karmienia, zmiany ubranka itp. przemyśl czy wszystko jest i czy niczego nie brakuje. Najlepiej jakbyś miał/miała pod ręką wszystkie potrzebne rzeczy w ilości kilku sztuk.
Przykład: Zmiana pieluchy może być miłym przeżyciem dla rodzica i dziecka, może też zakończyć się katastrofą w postaci obesranych trzech pampersów z rzędu (zaraz po założeniu pampersa, a jeszcze przed naciągnięciem śpiochów), zabrudzonego i zamoczonego przewijaka, zabrudzonych dwóch pieluch i zabrudzonych kupą kapci taty (kupa była rzadka i po podniesieniu nóg poleciała taką fontanną na kapcie).

Po drugie, jeśli już musisz improwizować rób to z głową i na spokojnie. Wiem że płacz dziecka nie nastraja do opanowania i spokojnego myślenia ale miej na uwadze, że 15 sekund dłużej płaczu nie zaszkodzi dziecku.
Przykład: Można odkazić butelkę w bezpieczny sposób, można też w panice (żeby było szybciej bo dziecko płacze) próbować wyjąć butelkę z wrzątku gołymi palcami. Jeśli już do tego dojdzie dobra rada, przed włożeniem palców do wrzącej wody podmuchaj na nie przez chwilę. Zwłaszcza jeśli za pierwszym razem butelka Ci się wymsknie i trzeba będzie wkładać palce jeszcze raz.

Po trzecie, znajdź jedną osobę, która Ci będzie doradzać i słuchaj tylko i wyłącznie tej osoby. Nie wolno Ci słuchać podpowiedzi wielu osób bo:

1. Każdy ma swoją teorię na najlepsze wychowywanie dzieci.
2. Każdy uważa, że wie lepiej
3. Tobie robi się jedynie mętlik w głowie
4. Dziecku robi się mętlik bo co chwilę ma zmiany (raz jest głaskane, raz podrzucane, raz karmione, raz bujane, raz dostaje smoczek, innym razem smoczek mu się zabiera i nie podaje przyczyny). Dziecko tego nie rozumie, a że jeszcze nie umie powiedzieć "kochani rodzice nie rozumiem o co Wam chodzi?", dlatego płacze. A rodzice nie wiedząc dlaczego dziecko płacze (raz głaskają, raz podrzucają, raz karmią...)
5. Ty się stresujesz i dochodzisz do wniosku, że wszystko robisz źle.

Po czwarte, tato pomagaj mamie jak umiesz. W nocy możesz wstać i przewinąć, a mama nakarmi, a nie wszystko na głowie mamy a Ty sobie smacznie śpisz. To nieuczciwe wobec niej. Jestem Waszym dzieckiem i musicie się wspólnie wspierać żeby mnie wychować. Psychicznie (kiedy jednemu jest ciężko) i fizycznie (kiedy trzeba wstać w nocy i wymienić pieluchę).


KKDK

Sheryll, InnaM - Zastanawiam się czy jak bym sam pracował w urzędzie to też bym się taki stał jak typowy urzędnik i miał wszystko w nosie :). Teraz mnie wszystko w urzedach wpienia a zwłaszcza obsługa petenta. Z tym, że dla tych ludzi to właśnie taki "tumiwisizm" jest normą.
Czyli albo ja jestem nienormalny (bo mnie to drażni), albo Ci ludzie są nienormalni, albo żyjemy w dwoch roznych swiatach.