wtorek, 5 sierpnia 2008

Berserker

Głupi jestem niemiłosiernie i stwierdzam to z całą stanowczością. Głupi dlatego, że nie potrafię odróżnić rzeczy ważnych od nieistotnych i dlatego, a może przede wszystkim, że wogóle nie mam w sobie żadnej empatii.

Dziś po pracy jak zwykle wchodząc do domu przywitałem się ze Słońcem i Piotrusiem. Odłożyłem komputer, klucze wyjąłem z kieszeni, komórka na stół itp. Wszystko normalnie, jak każdy powrót do domu aż do momentu kiedy usłyszałem jęk Słońca z sypialni.
Słońce blade jak papier, ledwo stało na nogach krzywiąc się z bólu powiedziało jedynie, że strasznie boli ją brzuch i plecy. Naprawdę, żal mi się jej zrobiło, i tym bardziej nie umiem sobie wyobrazić tego co było potem.
Wziąłem naszego słodziaka na ręce a Słońce... no cóż poszło rozmawiać z wielkim uchem. Piotruś niestety nie był tak słodki jak zawsze, darł mi się prosto do ucha, a ja próbowałem i robiłem co mogłem, żeby choć na chwilę się uspokoił i odpoczął. W mojej wersji robienie co się da oznacza noszenie na rękach, bujanie i robienie sz-sz-sz. W 90% przypadkach skutkuje. Niestety teraz było te 10%.
W międzyczasie Słońce skończyło co miało skończyć, niewiele jej to niestety pomogło, i leżąc na łóżku dosłownie zwijała się z bólu. Ja dalej próbowałem słodziaka uspokoić, ale niestety jakoś nie mogliśmy znaleźć wspólnego języka. Jednym słowem Sajgon.
Na dodatek jeszcze Piter pruknął na brązowo, podczas wymiany pieluchy zużyłem przedostatnią chusteczkę co oznaczało, że trzeba było jeszcze skoczyć do sklepu.
Jakby tego było mało to:
- woda nie przyniesiona, Słońce w ciągu dnia zrobiło zupę zużywając resztki wody ze studni (mieszkamy w betonowym mieście a wodę nosimy ze studni :),
- szkrab nie wykapany
- mi się żołądek do kręgosłupa już przykleja,
- Słońce nie może karmić bo leży i zwija się dosłownie z bólu, ja w pośpiechu wyjmuję mleko z zamrażarki ale zanim się rozmrozi w ciepłej wodzie to jeszcze jakieś 10 minut.
- Słodziak płacze, grymasi, kręci się i wyrywa mi się z rąk.

No po prostu "super" wieczór po przyjściu z pracy :)

Nie wiem, w którym to było momencie i co dokładnie było tą iskrą zapalną, ale po prostu puściły mi nerwy. Wkurzyłem się na bałagan w domu, na to ile mam jeszcze do zrobienia dzisiaj, na Słońce że leży i ją boli, na cholera wszystko byłem wkurzony.
A najbardziej na Słońce, że się zaziębiła bo byla źle ubrana albo że coś zjadła i sie rozchorowała jakby to była jej wina że ją piekielnie bolał brzuch.
Eh... głupi to mało powiedziane.
Dobrze, że chociaż miałem na tyle rozsądku, żeby tego Słońcu nie pokazywać chociaż nie wiem czy gdzieś tam w moim zachowaniu nie było tego widać. Mam nadzieję, że nie bo przecież kocham moje Słońce i mojego Piterka i wstydzę się tych uczuć jakie mnie nachodzą kiedy mnie krew zalewa. Nie myślę wtedy racjonalnie.


Na całe szczęście ostatecznie i tak wszystko się skończyło dobrze.

Piter umyty, nakarmiony i śpi.
Słońcu chyba trochę lepiej, teraz śpi zwinięta w kłębek.
Ja znalazłem mimo wszystko odrobinę czasu, żeby tu do Was zajrzeć :)


KKDK

Sheryll - najważniejsze, żeby ocalić zdrowie i życie. Blizna no cóż, wiadomo że lepiej żeby jej nie było, mam nadzieję, że kiedyś medycyna tak pójdzie do przodu, że bedzie całkowicie likwidować takie blizny.